اتفاقات اخیر من را به یاد نشست صمیمی استاندار همدان با ورزشی نویسان انداخت؛ نشستی که رئیس هیئت مدیره پاس در پاسخ به سوال بنده در خصوص اینکه تا چه زمانی به حمایت از ملاحی ادامه می دهید، گفت: ملاحی اگر نتواند شرایط را تغییر دهد و روند نتایج تیم بهبود پیدا نکند، خودش می رود.
اما با گذشت نزدیک به سه ماه از آن نشست و در حالی که تیم پاس در طول این مدت حتی یک پیروزی هم بدست نیاورده و هنوز سیر نزولی اش را با سرعت طی می کند، اثری از کناره گیری ملاحی نیست و وی منتظر صدور حکم اخراج است تا بعد اینکه این همه به بیت المال و بودجه استان آسیب رسانده، خسارتی را نیز از پاس و همدان بگیرد و سپس این تیم را ترک کند.
بد ندیدیم که با یادآوری آن پرسش و پاسخ، به رئیس هیئت مدیره پاس بگوئیم: دیدید این ملاحی برو نیست!
او همه را دور زد و آخر کار هم از یاوری دور خورد، همه را راهی کرد ولی خودش همچنان باقی است. رفتار شرایط حال ملاحی همه را یاد مثَل معروف "آش اینجا، لواش اینجا، کجا برم بهتر از اینجا" می اندازد.
او اینقدر اعتماد به نفس بالایی دارد، که حاضر نیست کاستی ها ببیند و باز هم حرفهای تکراری مبنی بر نگهداشتن پاس در لیگ، ظاهر شدن با تمام توان و ... را بر زبان میاورد و می گوید با قدرت به کارم ادامه می دهم.
کسی هم که با کارش کاری ندارد و در مقابل عملکردش او را بازخواست نمی کند، کدام مدیرعامل در لیگ اینچنین شرایط راحتی را دارند؟
با این شرایط و در آستانه دیدار با پرسپولیس با آشفتگی اوضاع پاس (تیم بی مربی)، امیدواریم که خاطره شش تایی ها در همدان زنده نشود.